Test odkurzacza Zelmer Wiktor ZSVC925T

Dobre wrażenia i pierwsze dylematy

Kiedy pierwszy raz podniosłam pudełko, w którym miałam przetransportować Zelmer Wiktor ZSVC925T do domu, byłam naprawdę zaskoczona. Mimo niezbyt dużego kartonu (19 × 43 × 32 cm) spodziewałam się raczej konkretnego ciężaru, tymczasem – jak trafnie określił mój redakcyjny kolega – odkurzacz okazał się sprzętem jak dla lalki Barbie: leciutkim jak piórko. Wraz z opakowaniem waży około 4 kilogramów, co – jak na odkurzacz z całkiem sporym arsenałem akcesoriów – rzeczywiście nie jest jakimś porażającym wynikiem.

No właśnie: akcesoria. Po otwarciu kartonu z odkurzaczem Zelmer Wiktor ZSVC925T w pierwszej chwili trudno mi się było zorientować w tym ogromie elementów. Na szczęście po chwili okazało się, że żeby z tego wszystkiego ułożyć działający odkurzacz, wcale nie potrzeba tytułu inżyniera. Do wyglądającego trochę jak skrzyżowanie dmuchawy do liści z bronią rodem z filmów s.f. korpusu odkurzacza wystarczyło podłączyć akumulator, aby móc po chwili rozpocząć zabawę w pogromcę kurzu. Elementy w postaci zbiornika na zanieczyszczenia (0,8 l) i antyalergicznego filtra HEPA zostały już przyłączone do głównego urządzenia: nie trzeba się więc mierzyć z ich montowaniem przed pierwszym użyciem sprzętu.

Aby sprzątanie było jak najbardziej efektywne, warto wybrać odpowiednią szczotkę, a tych w opakowaniu nie brakuje! Znajdziemy w nim podświetlaną elektroszczotkę, do której można zamocować rolkę do twardych podłóg lub rolkę do dywanów, a także ssawki szczelinową i 2 w 1. Jeśli akurat nie chcemy używać odkurzacza w trybie ręcznym, sprzątanie zdecydowanie ułatwi nam rura teleskopowa, której długość z powodzeniem można dostosować do wzrostu osoby sprzątającej (od 89 do 113 cm). Elastyczny wąż pozwoli natomiast dotrzeć do trudniej dostępnych miejsc, np. przestrzeni między siedziskami w samochodzie czy stojących na półce książek. Do pierwszego etapu testu postanowiłam wykorzystać rurę teleskopową i elektroszczotkę z rolką do twardych powierzchni. Przymocowałam je więc do urządzenia, dopasowałam długość rury do swojego wzrostu i tak uzbrojona ruszyłam do walki z kurzem.

Pierwsze koty…

…a nawet tygrysy, biorąc pod uwagę gabaryty kłębków kurzu namnażających się pod moim łóżkiem: to właśnie one były pierwszym celem odkurzacza Zelmer Wiktor ZSVC925T. Odsunięcie całego łóżka wymaga ode mnie całkiem sporej ekwilibrystyki i przesuwania innych mebli, więc zwykle po prostu odkurzam pod nim na tyle, na ile pozwala mi tradycyjny odkurzacz. Teleskopową rurę odkurzacza Wiktor od Zelmera mogłam wygodnie wsunąć pod łóżko bez zbędnych manewrów, co pozwoliło na bezproblemowe usunięcie zalegającego w tym trudno dostępnym miejscu kurzu.

W drugiej kolejności przyszedł czas na podłogę. Tutaj test poszedł równie sprawnie – odkurzacz bez problemu zasysał kurz, włosy i inne zanieczyszczenia. Moim sprzymierzeńcem w sprzątaniu podłogi okazało się oświetlenie ledowe, w które została wyposażona elektroszczotka. Będę szczera: zanim wypróbowałam odkurzacz Zelmer Wiktor ZSVC925T, wydawało mi się, że to po prostu zbędny bajer, którego obecność ma na celu jedynie wizualne uatrakcyjnienie urządzenia. Test pokazał mi jednak, że nie mogłam się mylić bardziej: światło doskonale wskazywało miejsca, na których należy się skupić, dzięki czemu mojej uwadze nie umknął nawet najmniejszy kłaczek. Warto również dodać, że odkurzacz prowadzi się niezwykle lekko i jest bardzo zwrotny, co sprawia, że sprzątanie nie jest uciążliwe, nawet jeśli do odkurzenia mamy naprawdę sporą powierzchnię. 

Po pierwszych testach przyszedł czas na opróżnienie zbiornika na kurz: wystarczyło jedno kliknięcie, aby otworzyć klapkę i wysypać zawartość pojemnika do kosza na śmieci. W tym momencie należy również wspomnieć o włączaniu urządzenia: przycisk przypomina nieco spust pistoletu i po naciśnięciu uruchamia odkurzacz po dłuższej chwili. Trzeba do tego przywyknąć, ponieważ w pierwszym momencie ma się wrażenie, że urządzenie nigdy się nie uruchomi. Przyzwyczaić się należy również do sposobu trzymania – ja początkowo automatycznie ponownie naciskałam na spust, wyłączając urządzenie, zamiast ułożyć palce poniżej przycisku.

Kiedy już opróżniłam zbiornik na kurz, odpięłam rurę (wszystkie akcesoria można odłączyć jednym kliknięciem) i przyłączyłam do korpusu szczotkę 2 w 1, zamieniając urządzenie w odkurzacz ręczny. Mogłam przystąpić do dalszej pracy. Kolejną ofiarą porządków padła kanapa, z której, choć była odkurzana regularnie, udało się wyciągnąć całkiem sporo zanieczyszczeń. Odkurzanie szło sprawnie, nie tylko ze względu na dużą moc ssącą urządzenia, ale też na to, że wygodnie się nim manewrowało, choć przyznam, że po dłuższej chwili – mimo niskiej wagi – zaczęło mi nieco ciążyć. Wyczyszczenie kratki wentylacyjnej trwało krótko, więc nie zdążyłam się szczególnie zmęczyć, ale by posprzątać pajęczyny pod sufitem albo odkurzyć żaluzje, musiałam jednak trochę bardziej wytężyć bicepsy.

Po skończonym sprzątaniu można odwiesić odkurzacz wraz z końcówkami na uchwyt naścienny, czego siłą rzeczy – jako że był to test – nie zrobiłam, ale mogę zapewnić, że w niewielkim pudełku przechowuje się go równie wygodnie. Czas po sprzątaniu to często również czas ładowania – 260 minut podpięcia do prądu wystarczy na co najmniej 30 minut bezprzewodowego sprzątania.

Zanim jednak poszczególne elementy na powrót wylądowały w pudełku, musiałam jeszcze dokładnie je oczyścić – mogę więc się również podzielić tym doświadczeniem. Mycie żadnego z akcesoriów nie przysporzyło mi żadnych problemów – większość z nich można z powodzeniem po prostu przepłukać pod bieżącą wodą.

Test odkurzacza Zelmer Wiktor ZSVC925T – podsumowanie

Piękny, fioletowo-szary kolor i nowoczesny design – odkurzacz Zelmer Wiktor ZSVC925T kupił mnie już samym wyglądem. Potem było tylko lepiej: łatwy montaż (i demontaż) poszczególnych elementów, skuteczne zasysanie kurzu, bezproblemowe opróżnianie zbiornika i niezwykle łatwe manewrowanie urządzeniem. Wszystko to sprawiło, że moja sympatia do Wiktora rosła z każdą chwilą i jako że niebawem przewiduję zakup nowego odkurzacza, z pewnością rozważę jego kandydaturę.