Mnogość gniazd połączeniowych w systemie kina domowego może onieśmielać. Wejście koaksjalne to jedno ze standardowych złącz, które znajdziemy na tylnych panelach urządzeń audio. Czym się charakteryzuje i co odróżnia je od innych typów połączeń wykorzystywanych w domowym sprzęcie audiowizualnym? Przeczytaj nasz poradnik, by się dowiedzieć, kiedy warto z niego skorzystać i jakich przewodów do tego potrzeba.
Czym jest cyfrowe wyjście koaksjalne?
Na początek uwaga techniczna: w tym poradniku przeczytasz zarówno o wyjściu, jak i o wejściu koaksjalnym. To, czy dane gniazdo jest wejściem, czy wyjściem sygnału, zależy tylko od typu urządzenia, w którym zostało zastosowane. Wyjście koaksjalne znajdziesz zazwyczaj w odtwarzaczach CD, DVD czy Blu-ray, z kolei wejście koaksjalne mają wzmacniacze i amplitunery. Ich rozróżnienie jest istotne tylko w kontekście kierunku przepływu sygnału.
Domowe urządzenia dźwiękowe mogą się ze sobą komunikować przez kilka różnych złącz. Jednym z nich jest cyfrowe wyjście koaksjalne, które zazwyczaj przyjmuje formę gniazda RCA (popularnego cincha) umiejscowionego na tylnym panelu urządzenia. Może być ono oznaczone kolorem pomarańczowym, czerwonym lub czarnym. Podpisuje się je na różne sposoby – w niektórych urządzeniach spotkamy się z opisem „Coaxial”, w innych będzie to „Co-axial” czy „Digital out”. Czasem spotyka się również formę „S/PDIF out”.
Wejście koaksjalne – skąd się wzięła nazwa?
Słowo „koaksjalny” to bezpośrednie zapożyczenie z języka angielskiego, dlatego w zależności od zapisu spotkamy się również z określeniami „wejście coaxial”, „wyjście coaxial” czy „złącze coaxial”. Najczęściej spotykanym polskim odpowiednikiem jest „wejście/wyjście koncentryczne”.
Przyjęło się, że typy połączeń nazywamy od wtyczek i złącz, które je obsługują. W tym przypadku wykorzystujemy jednak nie nazwę wtyczki, a przewodu. Kabel koaksjalny (czy właśnie kabel koncentryczny) to przewód składający się z czterech elementów:
· plastikowego izolatora;
· metalowej siatki, która izoluje rdzeń od zakłóceń;
· zewnętrznej powłoki ochronnej.
Wszystkie elementy tworzą warstwy, które otaczają biegnący w środku rdzeń. Stąd właśnie nazwa przewodu: koncentryczny lub rzadziej – współosiowy.
Złącze coaxial czy złącze optical – które wybrać?
Protokół S/PDIF, który jest wykorzystywany w transmisji przez złącze coaxial, może być również obsługiwany za pomocą interfejsu optycznego. W takim wypadku nie ma jednak mowy o wykorzystaniu przewodu koncentrycznego, ponieważ nośnikiem sygnału jest światłowód. Gdy masz do czynienia z interfejsem optycznym, odpowiednie gniazdo najczęściej jest oznaczone jako „Digital in/out” lub „S/PDIF in/out”.
Jeśli twoje urządzenie jest wyposażone w oba interfejsy – optyczny i koaksjalny – możesz wybrać, z którego skorzystasz. Nie powinno być żadnej różnicy w jakości odtwarzanego dźwięku, ponieważ oba standardy pracują w domenie cyfrowej i nie ma potrzeby wykorzystywania dodatkowych przetworników cyfrowo-analogowych.
Największa różnica tkwi w przewodach połączeniowych – kabel koaksjalny jest zazwyczaj bardziej odporny na uszkodzenia mechaniczne niż światłowód. Światłowód jest jednak cieńszy, co sprawia, że łatwiej go ułożyć. Należy tylko pamiętać, że nie wolno go zaginać.
Złącze coaxial audio – czy warto skorzystać?
Jeśli twój sprzęt grający jest wyposażony w zestaw wejść i wyjść coaxial audio, zdecydowanie warto z nich korzystać. By przesłać sygnał stereo między urządzeniami wyposażonymi w te złącza, wystarczy tylko jeden przewód, w przeciwieństwie do klasycznego analogowego połączenia wykorzystującego dwa kable.
Podczas korzystania z cyfrowych wyjść koaksjalnych podatność sygnału na zewnętrzne zakłócenia jest zdecydowanie mniejsza niż w przypadku połączenia analogowego. W tym kontekście zdecydowanie warto też rozważyć połączenie światłowodem, gdyż jest on najbardziej odporny na zakłócenia magnetyczne.
W końcu cyfrowe połączenie kablem koncentrycznym nie wymaga zastosowania dodatkowych przetworników DA/AD. Sprawia to, że sygnał audio podlega mniejszej ilości przekształceń – od początku swojej drogi, czyli urządzenia, które go odtwarza, aż do końca, czyli końcówki mocy, która kieruje go do głośników. Może więc zostać precyzyjniej zreprodukowany.
Istnieje wiele interfejsów umożliwiających przesyłanie dźwięku w urządzeniach kina domowego. Jeśli jednak nie muszą one dodatkowo transmitować obrazu, najlepszym wyjściem jest skorzystanie ze złącz koaksjalnych. Zapewnią one najwyższą możliwą jakość przesyłanego dźwięku i pozwolą się cieszyć pełnią zalet twojego kina domowego.